વરસાદ

એક વાર એવો અવસર મને મળે,
કે તું હોય સામે અને વરસાદ તૂટી પડે..

આપણી નજર ને ભીંજવતી એક બુંદ,
બુંદ પર પ્રતીબીમ્બીત એ પ્રીત ઝળહળે..

ઇન્દ્રધનુષ સ સ્વપ્નો ની થાય આપ-લે,
શબ્દો રહે હૃદય માં, બસ હોઠ સળવળે..

એ આંખો ની ભાષાએ રચાય કૈક શમણા,
શરમ કહો કે થાક, પાંપણ ઢળી પડે..

નહિ હોય વિરહ નો ડર, એ વીજળી હશે,
નહીતો આ બોલ મારા અટવાય ના ગળે..

નિર્દોષ પ્રીત એ જોઈ પેલું આભ પણ રડે,
બસ તું હોય સામે અને વરસાદ તૂટી પડે..